De laatste week Ethiopië

In shashamene wakker geworden door werkende personeel. Toen aan hen verzocht of ik een warme douche kon krijgen. Ik moest even wachten. Half uur later gevraagd of ik al kon douchen en dat kon. In de openlucht met de zonnestralen op mijn kop genoten van mijn eerste douche in elf dagen. Daarna werd mijn ontbijt klaargemaakt, brood was alleen op dus dat moest nog even uit het dorp gehaald worden. Half uurtje later mijn ontbijtje weggewerkt onder het toeziend oog van een gigantische hommelkonigin. Die ik op de foto probeerde te krijgen verdween ze boven het afdakje om vervolgen op een halve meter voor mijn gezicht weer op te dagen. De eerste keer dat in Ethiopië me het leplazerus geschrokken ben. Maar zij staat erop!
Door Jamaica teruggelopen naar het busstation en een minivan gevonden, niet dat dat een probleem was. Toen begon de charter van de bus te zeuren dat ik extra voor mijn backpack, waar ik niet mee akkoord ging aangezien ik dat tot nu toe niet eerder had hoeven te betalen. Aangezien ik de enige in de bus was en er een andere langs kwam die nog twee plekken over had werd ik door deze charter deze minivan ingewerkt. Na een tijdje gereden te hebben wilde men in dit busje ook mijn backpack in rekening brengen, wat ik in eerste instantie negeerde. Bij zijn tweede poging stapte shiferaw mijn geplette buurman met wie ik al een tijdje aan de praat was in: kom op deze jongen is voor de eerste keer in Ethiopië laat die kosten voor die tas zitten. Wat blijkbaar werkte. Held! Daarna wat bananen uitgedeeld, die alleen een kiddo wilde hebben. Een "date bar" wilde hij ook wel hebben, net zoals de charter. Die mij niet veel later een handje qat gaf, wat ik onder gegiechel van de dames op de achterbank wegkauwde. Bleef een bitter gebeuren, maar goed te doen. Shiferaw was anti qat en als gevolg heb de volgende qat aanbiedingen afgeslagen. Een half uur voor aankomst in addis begon de auto wat langzamer te rijden en werd er druk gediscussieerd tussen de charter en bestuurder, die ook flink wat qat had weggedrukt. Niet veel later stopten we op een veilighaven langs de snelweg en werd er even naar de achterband gekeken. Volgende half uur in met 60 kmh over de snelweg gesukkeld terwijl de charter elke 5 minuten weer uit het raam hing om een blik te werpen op de achterband. Onderweg vele auto's tegen gekomen met panne, zag er niet heel aanlokkelijk uit. De buitenwijk van addis was blijkbaar de eindbestemming..... Erg matig. Terwijl men druk bezig was met de achterband te verwisselen moest ik op zoek naar een minibus die mij naar het centrum zou brengen. Daar was hij weer Shiferaw, de held, die fixte dat we beiden voor 100 bir afgezet werden voor taitu hotel, mijn ouwe vertrouwde uitvalsbasis in addis. Het verkeer in addis was volledig verstopt de reden: sunday is Ethiopian weddingday. Hele. Karavanen aan auto's die het huwelijkspaar door de stad volgen. Dit doen ze al zingend en klappend. Een mooi schouwspel. Toen heeft shiferaw mij meegenomen naar een van zijn favoriete restaurants in addis. Waar ik heerlijk gesmikkeld heb van mijn fish wot en zijn fish goulash. Na bijna 2 weken digitale sociale isolatie, de buitenwereld weer een teken van leven getoond. Werd in dank afgenomen.

Juul, de gids

Heerlijk geslapen, bioritme staat op 8 uur in de ochtend. Vervolgens super chill in het zonnetje op het terras genoten van mijn breakfast menu, Ethiopische krantje erbij, muziekje erbij. Heerlijk! Dit is pas het goede leven :D 4 uur later op zoek gegaan naar een busticket naar harrar. Bij de eerste busticket office geen succes, maar wel chris(toffer?) tegengekomen. Een stereotype backpacker met een zwart portemonnee tasje om zijn heupen, die druk alle informatie van het busoffice tante aan het noteren was. Hij had een Ethiopiër ontmoet die hem vanochtend had rondgeleid en geholpen had met zijn simkaart. Dus ik mijn scamverhaal vertellen van 2 weken geleden. En toen we Abdel ontmoeten heb ik een paar keer oogcontact uitgewisseld met Abdel en hij kwam mij verdomd bekend voor, maar wist niet waarvan. Later bij zijn studio aangekomen wat niet meer dan een aftandse cd kraam. Chris werd een paar minuten bijna afgezet omdat Abdel een het plastic van een cd hoes had gehaald om Chris de muziek te laten horen. Chris ging niet akkoord en toen zijn we beiden weggelopen. Bij taitu de plannen voor de dag gesmeed: st George cathedral, mercato ( de grootste markt van Afrika?) mezkal square en solerebel (schoenenwinkel). Cathedral gevonden. Toen richting mercato, volgens Chris was dit ten oosten van de cathedral dus ik voorop, aangezien chris af en toe bezig was met een plaatje schieten. Toen we een kapperzaakje tegen kwamen, de kans gegrepen en mijn haar en baard laten bewerken met tondeuse. De schaar was te bot :p bij uitval van electriciteit, de generator aangejakkerd. Die een paar minuten later ook uitviel. Benzine was op dus die moest gehaald worden. Zodoende een uur in de stoel gezeten voor mijn Ethiopische coupe plus gezichtsbehandeling met een witte emulsie genaamd girlfriend. Lang niet verkeerd. Ondertussen was chris erAchtergekomen dat zijn oost eigenlijk west is en we dus verkeerd gelopen waren. Toen bij de chaos van mercato aangekomen, chris een beetje benauwd dat hij niet berooft zou worden terwijl hij aan het fotograferen was en ik die keuzes moest maken welke kant we elke keer op moesten. Door alle drukte van mensen die om je aandacht vragen, kreeg je echt een opgejaagd gevoel dat je moest doorlopen. Mensen die met 10 matrassen op hun hoofd rondlopen of zelf met 10 kilo onbeschermd prikkeldraad. Uiteindelijk twee Ethiopische sjaals gekocht, die in India geproduceerd waren voor de Europese prijs van 25 euro. Bak echt niets van dat onderhandelen :p later nog een Ethiopische tandenborstel op de kop getikt, niets meer dan een ontschorst takje :p als nog de hele dag met dat takkie in mijn smoel rondgelopen. Locals snapten af en toe de ballen van chris die vervallen wijken aan het fotograferen was. Maar dat was juist de huidige staat van Afrika naar mening van chris. Druk, vies en afgeragd.dit straatbeeld Klopt vrij aardig. Buiten de stad is het beter. Bij mezkal square kwam chris erachter dat hij paspoort kwijt was en deze had achtergelaten bij een Ethiopian airlines office. Dus die moest als een speer maken dat hij daar weer was voordat ze zouden sluiten, terwijl ik mijn busticket naar harrar aan het regelen was. De bus naar harrar was al vol voor de volgende dag, dus ticket voor overmorgen bemachtigt. Maw een extra dagje in addis. Bij taitu had ik met chris afgesproken en daar zat die dan met een leeg biertje pak peuken op tafel blij te zijn dat hij zijn paspoort weer terug had en soms hoofdschuddend hoe hem dit als doorgewinterde backpacker dit hem was overkomen. Gezamenlijk de stress weggedronken en uitgebarsten vanher lachen toen we erachter kwamen dat Abdel dezelfde persoon was als mijn gids addis van mijn eerste dag hier. Toen in het donker op stap geweest op zoek naar een traditioneel Ethiopische restaurant met lichte tegenzin van chris. Die het vragen om problemen vond, ver lopen vond en te duur vond. Uiteindelijk toch uitgekomen bij zijn keuze. Een gefrituurd tilapia visje ging na deze dag met een miljoen indrukken er prima in. Een biertje als toetje en toen mijn nest ingedoken.

Een onverwachts dagje addis.

Net zoals gisteren heerlijk ontbeten in het zonnetje met een krantje.
Rond een uur of 14.00 mijn eerste Ethiopische hamburger verschalkt. Peper kennen ze volgens mij niet en hebben ze vervangen door kaneel. Als gevolg heb je wel een burger die ik niet snel weer zal vergeten. Was nog binnen te houden ook. Toen op weggegaan naar het hoofdkwartier van solerebels (een schoenenwinkel, die wordt gekenmerkt als fairtrade en een mustsee zou moeten zijn in addis volgens lonely planet). 4 uur later weer aangekomen bij taitu hotel. De winkel was niet op de plek waar die zou moeten zijn. Daarvoor wel weer blijvende indrukken opgedaan. Kippen met poten aan elkaar vast gevonden, snavel afgetapet die levend aan een stok bungelen, die door een lopende man over de schouder is gehangen. Een bedelende man die zoveel extra huid in zijn gezicht had dat je zijn gezicht niet meer kon zien. Slagers die langs de straat hun boetiek hebben die daarin een onbeschermd schaapkarkas etaleren dat mensen weer rauw opeten aan de toonbank. En tig andere zaken.... Maar ben niet niet met lege handen thuisgekomen, aangezien ik een kopieerde versie van George orwells animal farm op de kop getikt had.
In taitu een vega sandwich en een tradtionele maaltijd in de loop van de avond gegegeten. Geen puf meer om naar sensationeel Ethiopisch restaurant te gaan. Die pak ik wel mee op zaterdag of zondag. Aan het einde van de avond nog een biertje gedronken met chris. Die was twee Israëli's tegengekomen die net terug waren van de reis die Chris tegemoet ging, bofkont! Met chris om 4 s'nachts afgesproken aangezien dan een taxi konden delen naar het busstation. Want morgen staat Harrar op het programma. Ot mot

Harrrrrrrrrrrar

Maar goed dat ik mijn wekker op mijn iPod ook ingesteld had want de wekker van mijn tablet was vanochtend geluidloos. Spullen gepakt bij hotel nog ff flappen getapt en toen de taxi bemand samen met chris. Daar stonden we dan een kwartier te vroeg, wetende dat de bus pas over een uur en een kwartier pas zou vertrekken. Achja je kunt nooit te vroeg zijn. Afscheid genomen van chris en daar zat ik dan op mijn plekkie, waar ik de komende 10 uur klem zou zitten. Vreselijke Ethiopische muziek door de bus schallend. Denk hierbij aan autotune en indiaase muziek. Ontbijt was ik natuurlijk nog niet aan toe gekomen, gelukkig bood mijn busmaatschappij die aan. Een flesje water en 6 cinnamon biscuits :p door het wilde zeepsop durfde ik pas na 5 uur rijden nadat ik een sprite naarbinnen gelurkd had mijn ontbijt tot mij te nemen. Best lekker,desondanks de gehele busrit licht misselijk geweest. Wat heeft dit land een bergen ongehoord! Onderweg waren de kudde koeien van de zuidelijke hooglanden vervangen door kamelen en zijn we onderweg ook een enorme meute gieren tegengekomen die bezig waren met een roadkill. Tijdens de pauze liet een man op de parkeerplaats zijn vingers afzuigen door een geit voor de lol. Terwijl een jong mannetje rondliep met een emmer om alle troep van busreizigers op de parkeerplaats op te ruimen. Meerdere malen heb ik ook passagiers maar ook busbediende rotzooi vanuit de bus op straat zien gooien. Tijdens een andere plaspauze was een local zijn takken aan het verkopen waarbij hij liet zien hoe flexibel ze wel niet waren, ideaal voor het bouwen van je zomerhuisje. Uiteindelijk brak een passagier een van zijn takken in stukken om het als tandenborstel te gebruiken nadat hij hem betaald had. Zou niet graag een buschauffeur in Ethiopië willen zijn. Halsbrekende manoeuvres moeten door hem worden uitgevoerd om alle dieren, auto's en mensen te ontwijken.uiteindelijk in harrar aangekomen. Beetje ziekjes, of het was de lege maag. Busticket terug naar addis voor zaterdag gekocht. Misschien een beetje overdreven die extra bufferdag, maar als ik zondag zou vertrekken zou dat een ontzettend nare reisdag worden. Hotel winta uitgezocht nav new york times verwijzing. Jammer dat die 15 euro duurder is dan 2 maanden geleden..... Wordt vervolgt. Mijn kamer lijkt op het oog de 40 euro meer dan waard te zijn. Europese verzorgdheid straalt er van af. Jammer dat het raam open stond en ik zodoende 10 muggen (met aids?) afgeslacht heb met mijn blote klauwen. De combinatie van Bloed en kans op aanwezigheid van aids werd ik een beetje misselijk van. Naja handjes gewassen en met de tuktuk naar Wirtut restaurant. Heerlijke Ethiopische shoarma en een pizza magherita op mijn bord gekregen en mbv lokaal harrar bier, met Heineken als eigenaar, van lopen smullen. En dan volledig afgedraaid onder de laken gekropen.

Een officiële rondleiding
9.00 scherp was biniyam oftewel Bini, mijn gids voor vandaag in harrar. Grote jonge gast met dreads. Geen rastafari maar christafari zou later blijken. Begonnen met de spice market in de oude stad.allemaal zakken vol met granen, specerijen, maar ook Franklins ( hars van een speciale boom) die met behulp van kooltjes verbrand dient te worden voor religieuZe doeleinden, maar het is tevens ook onderdeel van het traditionele koffieritueel. Bloemen van de deze boom, maar ook zand/steen waar dit hars in aanwezig is werd ook verkocht. Harrar is ook bekend om zijn koffie, maar de branderij zou vandaag en morgen gesloten blijken te zijn. Schil en bladeren van de koffie werden ook verkocht om thee van te zetten. Misschien dat daar ook de oorsprong ligt van sprice (de koffie met thee combi). Vergeten te vragen.. Daarna traditioneel harrar huis bezocht. Van de 400 in de oude stad Zijn 180 traditioneel. Twee verdiepingen., plat dak. Gemaakt van vulkanische gesteente hout en klei. In de woonkamer 5 verschillende zitplateaus. Eentje voor vrouwen/obers, geestelijken, geleerden, ongeschoolden en man des huizes. Ik bleek op de ongeschoolde plateau te zitten. Speer diende binnen handbereik te zijn. Een opgerold kleed boven de deur bekende dat de dochter beschikbaar was om ten huwelijk gevraagd te worden. Had ik ff geluk. Toch de mogelijkheid aan mij voorbijlaten schieten.
De stad was zoals beloofd een heerlijk gangenstelsel soms slecht een ezelbreed. Mooiste naam was de road or reconciliation, aangezien je zo dicht langs er elkaar liep dat je elkaar moest verzoenen aangezien je andrs niet langs elkaar heen kon lopen. Inmiddels was men begonnen met het stukken van de bruine muren en waren sommige muren al in de meest bonte kleuren geverfd. Dat dat mag van Unesco. Aangezien het een Unesco werelderfgoed is. De stad heeft schijnbaar ook een Vredesprijs gekregen aangezien verschillende stammen van de omgeving zonder oorlog met elkaar in deze stad samenleven. Soms zelfs onder 1 dak (er zijn gevallen waar 8 gezinnen met elkaar samen wonen :o). Oude huis van ras tafari bezichtigt, die later gekroond zou worden tot haille selassie. Buitenkant was mooier dan de expositie binnen. Langs de vlleesmarkt gelopen waar zwarte milanen aan het rondcirkelen waren voor een stukje rest vlees. Souvenirs gejaagd en voor een prima prijs geschoten. Tussen 12 en 2 was het siësta in harrar, dus ben ik ook maar gaan lunchen. Prima biefstuk te pakken gehad en in de middag nog rimbaud museum bezocht, een Franse dichter die een bijzonder leven had geleid en meerendeel daarvan was in harrar. Weer was het huis mooier dan de expositie. Ook nog een orthodoxe kerk bezocht, niet heel veel bijzondere weten te ontdekken behalve een Afrikaanse trommel.Aan het einde van de avond zijn we naar de hyena feeding gegaan. In pikkedonker de buitenwijk van harrar opgezocht, samen met tientallen vrouwen die onderweg waren van de markt naar huis. Volgens bini soms wel 20 km. Aangekomen bij bestemming stonden we op een weilandje aan de rand van harrar. In de verte zag ik een zaklantaarn schijnen en naast de vijftal tuktuks een man met een rieten mand met vlees. Die af en toe "hyena geluiden" aan het maken was en af en toe een stukkie vlees de duisternis ingooide. Daar was ie dan, 1 mannetje durfde het aan dichterbij te komen. Daarvoor werd die beloond met een stukkie vlees op een stokkie toegereikd door de hyena man. Eerst hield die dat stokkie van 50 cm in zijn hand, later met zijn mond. De hyena was eigenlijk een soort schooihond geworden, waar handig op ingespeeld werd door de hyena man. Die hem wat moeite liet doen. De hyena was erg beheerst in zijn acties en soms wat angstig. Toen heb ik dat beest wat vlees aan geboden met dat stokkie, eerst met de hand en later met de MOND. Holy smokes, adrenaline te over. Beest ruikt ook alles behalve fris. Op de achtergrond waren nog twee andere hyena's maar die durven niet in de spotlights van de tuktuks te komen. Het bleef zodoende bij een paar glinsterende ogen, wat schimmen en hun sterotyp gelach. Langer dan 10 minuten was het niet, maar wel machtig mooi om mee te maken. Op de weg naar huis nog een fles lokaal gebrouwen sterke drank genaamd:areke gehusseld. Gebrouwd van venkelbladeren en een Ethiopische vrucht/plant. Smaakt sterk :p morgen zou bini mij nog een cd van teddy jo langsbrengen, grondlegger van guragetone: Ethiopische hiphop. Op aanraden van bini bij hirut hun shiro specialiteit besteld. Niets bijzonders aan.... Morgen ongegidst harrar verkennen, ben benieuwd hoe dat gaat.

Op de bonnevoie

Lekker uitgeslapen, ontbeten en toen de eerste beste tuktuk man aangesproken.
Trillende Puppilen keken mij aan toen ik vroeg of die mij naar de harrar brewery kon brengn. Vrijdags zou er een rondleiding van een half uur moeten zijn. Maar aangekomen bij bestemming was dat niet mogelijk. Today whole day meeting, ook na vriendelijk doorzeuren kwam ik geen meter verder. Zodoende harrar old city ingedoken voor wat extra souvenirs: een Afrikaanse broek en harrar koffie. Bij de stofwinkel een door een hele enthousiaste dove jongeman begroet die we gisteren ook al waren tegengekomen. Stofje uitgezocht en vervolgens bij een mannetje op straat die achter zijn naaimachine zat verteld wat die met de stof moest doen. Koffie was ook weer een ervaring. De branderij was gesloten en een mannetje bij de branderij wist wel een tentje waar de koffie elders verkocht werd. Na de hele binnenstad doorkruist te zijn 2 kilo koffie rijker :D op aanraden van de gids naar de vleesmarkt gegaan. Daar wat restvlees gekocht, mannetje gevraagd of hij kon demonstrerenn hoe je deze black kites moest voeren. Binnen 3 seconden kwam een van deze vogels in een noodvaart langs geflitst waarbij het stukje vlees van de hand had gegrist. Later liet hij ook zien dat het van zijn hoofd konden plukken. Toen zelf het heft in handen genomen, het stukje vlees uitreikte tussen mijn duim, wijs en middelvinger uitgestrekt in de lucht. Me toen bedacht. Dat dit geen goed plan was en zodoende het vlees gepresenteerd op mijn platte hand. En weg was het, geen schrammetje. Bij de tweede keer was er een tweestrijd, 2 vogels 1 stukkie vlees. De een was een halve seconde te laat en zodoende was er geen stukkie vlees maar slechts een lege hand te grijpen. Slechts een klein schrammetje. Dusdanig spannend dat ik het niet een derde keer durfde. Aan het eind van de middag een tweetal farenjia gespot en na ze aangesproken te hebben bleken dit twee liftende Argentijnen te zijn die al anderhalve maan bezig waren van Egypte naar Zuid-Afrika te komen. Erg indrukwekkende mooie verhalen, inspirerend. Denk niet dat ik het ze snel zal nadoen. Hen mijn verhalen over harrar verteld en toen zijn onze wegen weer gescheiden. Na het daverende succes van gisteravond een tuktuk mannetje gevraagd of hij mij naar de hyenafeeding kon brengen. En zo geschiedde. Een andere route dan gisteren, dat is gek want volgens bini was het elke avond op dezelfde plek. Bij aankomst hyenaman al meteen moeten betalen. 1 hyena die op zijn reet zat, wat heen en weer waggelde en dat was het. Geen show....... Ahhh. Toen tuktuk man gevraagd of we konden gaan. Toen toeterde die wat, pakte zijn telefoon erbij en vroeg of ik hem al de helft van de retourprijs wilde betalen. Alles was vrij verdacht en dit duurde mij te lang. Zodoende uitgestapt en na de donkere buitenwijk uitgelopen te zijn een andere tuktuk aangesproken ingestapt toen de eerste mij ingehaald had en zijn geld wilde hebben. Net iets minder gegeven dAn die wilde. Lekker voor je! Terug naar mijn hotel en gevraagd aan de bestuurder of die mij om 04:50 wilde ophalen. Geen probleem...

De bufferdag

300 km de te overbruggen afstand. 10 uur reizen inclusief pauze stond mijn te wachten. Aangezien er niet in de avond gereden mag worden door de touringbussen. Moest ik er weer vroeg uit. 4:50 geen tuktuk, 4:55 geen tuktuk. Dan maar de benenwagen. 5.30 zou de bus vertrekken en aangezien ik dit stuk al eerder had gelopen wist ik dat het haalbaar moest zijn. Tijdens het lopen sloop de twijfel er een beetje in maar 5:20 stond ik bij de bus en om 5:50 vertrok die. Deze keer zat ik niet aan het voetpad maar aan we raamkant. Verbazingwekkend veel ruimte voor mijn linkerbeen en voor mijn rechter heb ik een klein non-verbaal gevecht gevochten met mijn buurman zijn been plus stok. Heb gewonnen, daarvoor heb ik hem weer voorzien van Europese koekjes en hem geholpen bij het openen van zijn waterflesje en Ethiopische koeken. Hij miste een arm, dus waardeerde mijn hulp te zeerste. Onderweg vrachtwagens tegengekomen die frontaal op elkaar gebotst waren. De inhoud weer onder toeziend oog van een ak47 weer netjes bij elkaar verzameld. Tevens een geit tegengekomen die vaet geboden was op het dak. Mooiste beeld vond ik wel een een afgegraven/geërodeerd stuk land.alles ws weggehaald behalve een grote boom. Ook veel kleine wervelwinden/windhozen gezien, maar geen enkele die zich een tornado kon noemen. Gelukkig maar....
Nooit gedacht addis weer zo graag te willen zien. Die kadetjes van mij voelden inmiddels als staal brood aan. Bij touring center geïnformeerd over er voetbal in het naastgelegen stadion werd gespeeld morgen. Ja om 3 en 5 uur morgen, top. Toen als typische Nederlander de taxikosten bespaard en daardoor gratis die avond gegeten. 21.00 ging het licht uit

Hey big spender!

Vandaag zal ik een poging wagen een Ethiopische voetbalwedstrijd te aanschouwen, tussen alle buitenlanders te spetteren in het zwembad van het duurste hotel van Afrika en te dineren in het beste restaurant van addis. Dit moet allemaal voor 70 euro lukken zou je zeggen, maar niets was minder waar. Weer genoten van mijn ontbijtje in de zon op het terras van taitu, een echte groene parel in deze sombere grijze stad. Tijdens mijn ontbijt vertelde een Duitser mij dat dit een van de weinige groene plekken was van de Stad en hij zodoende hier op zijn zondag kwam om een boekje te lezen. Hij deed een stage voor een Duitse politische denktank voor de african Union. Heel vet! Kon mij vertellen dat de hoge hoeveelheid aan pleb auto's onder andere te danken was voor de hoge importkosten van nieuwe auto's, maar dat er een speciale regeling was voor tweede hands auto's. Tevens dat 70% van Afrika zijn export producten onbewerkte producten waren. Hield zich momenteel bezig met de immigratiekwestie richting Europa bezig om te kijken of deze vluchtelingen niet in Afrika tot een halt geroepen kunnen worden.
Bij het stadion aangekomen was het er verdacht rustig voor een aanstaande voetbalwedstrijd. De bewaker vertelde mij dan ook dat dat er geen wedstrijd gespeeld werd. Er werden wel tee werden gespeeld maar in andere steden?! Lol! Teleurstelling weggedronken in de Ethiopische biergarten en daarna doorgehakt naar het Sheraton van addis. O M G ! Wat een knots van een hotel! Wat een pracht en praal tussen alle armoede. Hier hadden zich al die buitenlanders zich schuil gehouden. Onderkant van auto's werden met spiegels op bommen gecontroleerd, bij de ingang een rontgenapparaat. Serious business! Met het beste Engels van de hele vakantie werd ik door de portier geinstrueerd hoe bij het zwembad te geraken. Daar 25 euro afgetikt en daar dobberde ik dan ik in de buitenlucht van addis met onderwater ambiente muziek. Na 6 baantjes was ik al buitenadem. In het zonnetje opgedroogd om daarna nog eens 8 baantjes te trekken. Heerlijk warme douche voor het chloor afspoelen. Had ik hier elke dag naar toegemoeten. Wat een ontspanning. Zo fris als een hoentje mijn spullen op gehaald bij taitu. Daarna hebben 3 verschillende straatboys een taxi voor mij lopen regelen. Geen enkele had een flauw idee waar dat restaurant van mij moest zijn, ook Google maps hielp hen daar neit bij. Uiteindelijk was bij een taxichauffeur het kwartje gevallen na wat tips van de een van de straatboys. De anderen Diep teleurgesteld dat ik niet in hun taxi was gestapt. Ik de taxi vragen hoeveel mij dit tripje mocht kosten: 25 euro. Hem tot zinnen gebracht en voor een 10tje wat navragen in de omgeving bij andere taxi-chauffeurs zat ik dan. Een hele verademing aangezien ik de bui alweer zag hangen zeker toen ik een van oplichters weer over straat zag lopen tussen mijn taxi's en streetboys in. Maar de zorgen waren ongegrond. Genoten van mijn overwinningsbiertje, de eerste in een echt bierglas. Voor en hoofdgerecht besteld. Niet veel later kreeg ik een joekel van een voorgerecht met wel de nile perch zoals besteld. De opmerking gemaakt: thats a big starter! Reactie was uhuh! Oké prima hun fout niet die van mij. Was trouwens verrukkelijk! Alles op het bord was om zoals ik nu doe om over naar huis te schrijven. Het daaropvolgende hoofdgerecht was nog steeds lekker maar kwam niet in de buurt van die nile perch. Bij de rekening kwam de al door mij voorspelde aap uit de mouw. Mijn voorgerecht was eigenlijk een hoofdgerecht. Hoewel de ober bekende dat het zijn fout was en dat het hem erg speet, moest ik wel de rekening betalen. Toen ik zei dat ik daardoor misschien niet genoeg had om bij het vliegveld te komen. Werd de hand in eigen boezem gestoken. Taxi werd telefonisch opgeroepen , ontzettend fijn. De man mijn laatste centen gegeven. Op het vliegveld heb ik mijn Bergschoenen laten oppoetsen na tig schoenpoetsers tijdens 3 weken afgewezen te hebben. Dit was echter het perfecte moment. Bij controle werd aan mij en medepassagier gevraagd of we samen reisden en na mijn paspoort gecontroleerd te hebben met een lijst, kreeg ik hem weer terug en ben ik mijn gate gaan zitten. 5 minuten later een vliegveld medewerker met diezelfde man van bij de controle achter hem. Are you mister van heek? Yes, waarop ik mijn paspoort toegereikd kreeg. Na deze in ontvangst genomen te hebben zij de andere man: now give me back my pasport! Dat kwam vrij agressief over, aangezien ik geen tijd had om de zijn terug te geven. Men had mij het verkeerde paspoort teruggeven, noobs! Haha mooi vliegveld verhaal. In het vliegtuig genoten van de laatste juraasic park en mad max fury road. Die Amerikaanse miljoenen zijn goed om je wakker te houden, non-stop actie. Kon ik wel gebruiken bij deze vlucht van 00:50 tot 6:30